https://archive.org/details/2_shein_vitebsk/page/68/mode/2up
Минской губ., Борисовскаго уезда, Велятичской волости.
[стар. 68] Быў сабе дзед да баба. Доўго яны жыли да дзяцей ня мели. Раз пошла баба воды браць у колодзисы, зачарпнула вядром ды и поглядзела: ци поўно зачарпнула? Поглядзеўши, видзиць-каливо гороху у-вы дне ляжиць. Баба, достала да изъела. Вот яна от гэтого гороха и затоўсьцела. Баба поносила ўремя и родзила сына маленького з кулачок. Одзин раз поехаў дзед у поля ораць, ды сказаў баби, каб’ прынясла яму обедаць. Баба зготовала обед ды и хоча ўжо нясьци ў поля, ажну Сынок з кулачок кажа: «Мамо! я понясу». Баба злякнулася, ды кажа: «Куды понясешь? Ты гэтаки маленьки, ты и поля ня ведаешь».
— Знайду, мамко!
Маци наладзила горщочок ды и кажа: «Ну, готовы». Сынок як сеў вярхом на горшки, ды так шпарко поехаў, што як воком змигнуць. Прыехаўши к бацьку, ён поставіў горшки, а сам сховаўся за курган и крычиць: «Тато! ходзи обедаць!» Бацька оглянуўся, ды никого ня увидзеў, ды сабе изноў орэць. Сынок други раз клича: «Тато! ходзи обедаць!» Ён вышоў на курган ды як закрычиць: «Бацько! идзи обедаць!». Бацька яго увидзеў и прышоў, а Сынок сеў на соху вярхом ды давай ораць.
Коло гэтэй нивы ехаў одзин пан ды и пытаецца у мужыка, ци ни дась ён яго? Мужык кажа: «Коли пана воля хоча, дык я и так оддам». Пан даў мужыку тысячу рублёў, а сабе ўзяў Сынка з кулачок, завярцеў яго ў бумажку ды и сховаў у кишень. Сынок вылез из кишеня ды и скакнуў з воза на дорогу, а пан поехаў дали. Сынок сышоў ў рышт и сядзиць, а по дорозе идуць злодзіи и помежду собою гомонюць: «Пойдзим к пану, украдзим вола». А Сынок почуў гэто ды и крычиць: «А я скажу». Злодзіи напералися ды и кажуць: «Хто там? Ходзи з нами». Сынок вышоў ды и пошоў з ними.
Прышоўши к паньской пуни, гдзе стояли быки и кажуць: «Хто-ж полезя ў пуню?» Сынок з кулачок кажа: «я!» дый и полез у пуню. Прышоўши к быку, Сынок закрычаў: «Якого вам быка ўзяць?» Пан почуў гэто ды прыбег с цяплом ў пуню, но ня увидаў никого, ён вярнуўся зноў домоў, а Сынок выбраў самаго лепшаго быка дый вывёў к злодзіям. Злодзіи ўзяли быка ды зарэзали, и коўвб кинули на дорозе, а сами поехали. Сынок остаўся ды й ўлез ў коўвб.
Прыходзя воўк, ўзяў коўвб ды и зъеў. Як тольки зъеў воўк коўвб, то Сынок и стаў крычаць ў сярадзиня у воўка. Воўк спужаўся, ды кажа: «Што хочеш дык я табе здзелаю, тольки ни крычи». Сынок кажа: «Вязи мяне к тату». Воўк и повез. Як тольки прыехали яны к дзверям бацьки, то Сынок и стаў крычаць: «Тато! одчини дзверь!» Бацька одчиніў. «Бяры, бацька, тоўкач ды бей воўка». Бацька забіў, содраў шкуру з воўка, выдзелаў и пошіў Сынку шубу.
Зап. учеником 3-го класса Несвижской учительской семинарій М. Мельниковым. Сообщ. директором этой семинаріи И. Ф. Николаевским.
Минской губ., Борисовскаго уезда.
Жіў дзед да баба и у их была курочка, и пошла ена на сметник и зачала копацця, и нашла горошину и принесла бабе. Баба дужа рада и дзед сказаў: «Каб з гэтой горошины спячи пирог!» Баба побегла на млин и змолола и зачала пячи пирог. Дзед пошоў ў лазню и зачаў мыцця. Баба прибегала нескольки раз и казала: чи скоро ён помыецца?
Тым часом прибегла лиса и украла той пирог; украла, выела сярадзину, туды наклала щепок, побегла к пастухам и каже: «Пастушки! дайце мне вола трецячка, а я вам дам гэтый пирог, и як я заеду за цемные лесы и за высокія горы, тоды вы зесьце гэтый пирог». Тые пастухи дали ей вола, а сами ўзяли пирог.
Лиса побегла и ўстракаець ена воўка. Воўк ей каже: «куманька лисинька! куды ты едзишь?» — «А я еду за тридзесятое царство, гдзе земля и вода горыць». — «Возьми и мяне к сабе». Лиса ўзяла и поехала ена далее. Сустрэкаець их мядзьведзь. Ены мядзьведзя приняли к сабе и поехали дале. Сустрэкаець их заець, курочка, петух и яны их побрали; поехали яны дале.